Rok świetlny to sposób mierzenia odległości. Nie ma to większego sensu, ponieważ „rok świetlny” zawiera słowo „rok”, które zwykle jest jednostką czasu. Mimo to, lata świetlne mierzą odległość.
Jesteś przyzwyczajony do mierzenia odległości w calach/stopach/milach lub centymetrach/kilometrach, w zależności od miejsca zamieszkania. Wiesz jak długa jest stopa lub metr – czujesz się komfortowo z tymi jednostkami, ponieważ używasz ich na co dzień. To samo dotyczy mil i kilometrów – są to przyjemne, ludzkie przyrosty odległości.
Kiedy astronomowie używają swoich teleskopów do oglądania gwiazd, sprawy mają się inaczej. Odległości są gigantyczne. Na przykład, najbliższa Ziemi gwiazda (poza naszym Słońcem) znajduje się w odległości około 24 000 000 000 000 mil (38 000 000 000 000 000 kilometrów). To jest najbliższa gwiazda. Istnieją gwiazdy, które są miliardy razy dalej niż to. Kiedy zaczynasz mówić o takich odległościach, mila lub kilometr nie są praktycznymi jednostkami, ponieważ liczby stają się zbyt duże. Nikt nie chce pisać ani mówić o liczbach, które mają 20 cyfr!
Aby zmierzyć naprawdę duże odległości, ludzie używają jednostki zwanej rokiem świetlnym. Światło porusza się z prędkością 186 000 mil na sekundę (300 000 kilometrów na sekundę). Dlatego sekunda świetlna to 186 000 mil (300 000 kilometrów). Rok świetlny to odległość, jaką światło może przebyć w ciągu roku, czyli:
Rok świetlny to 5.865.696.000.000 mil (9.460.800.000.000 kilometrów). To bardzo długa droga!
Używanie roku świetlnego jako miary odległości ma jeszcze jedną zaletę — pomaga określić wiek. Załóżmy, że gwiazda znajduje się w odległości 1 miliona lat świetlnych. Światło z tej gwiazdy przebyło drogę z prędkością światła, aby do nas dotrzeć. Zatem światło gwiazdy potrzebowało 1 milion lat, aby tu dotrzeć, a światło, które widzimy, powstało 1 milion lat temu. Zatem gwiazda, którą widzimy, jest tak naprawdę tym, jak wyglądała milion lat temu, a nie jak wygląda dzisiaj. W ten sam sposób nasze Słońce jest oddalone o około 8 minut świetlnych. Gdyby Słońce nagle teraz wybuchło, nie wiedzielibyśmy o tym przez osiem minut, ponieważ tyle czasu zajęłoby dotarcie światła eksplozji do nas.
